به وبلاک من خوش آمدید
به وبلاک من خوش آمدید
آدمهای منفی و آدمهای مثبت
آدمهای منفی به پیچ و خم جاده می اندیشندو آدمهای مثبت به زیباییهای طول جاده...
عاقبت هر دو به مقصد می رسنداما یکی با حسرت و دیگری با لذت... !
از زندگی خود لذت ببرید و قدر ثانیه های خود را بدانیدزمان ارزشمند است و ما یکبار بیشتر زندگی نخواهیم کرد.
ﻣﻴﺪﻭﻧید ﺧﻮﻧﻪ ﻛﺠﺎﺳﺖ
ﻣﻴﺪﻭﻧید ﺧﻮﻧﻪ ﻛﺠﺎﺳﺖ؟ﺧﻮﻧﻪ ﺍﻭﻧﺠﺎﻳﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻳک ﭘﺬﻳﺮﺍﻳﻰ ﺻﺪ ﻣﺘﺮﻯ و چهار ﺗﺎ ﺍﺗﺎﻕ ﺧﻮﺍﺏ و ﻛﻠﻰ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺕ ﺩﻳﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ...خونه یعنى احترام و درک متقابل...ﺧﻮﻧﻪ ﻳﻌﻨﻰ ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻬﺶ ﻓﻜﺮ ﻣﻴﻜﻨﻰ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻴﺎﺩ ﺭﻭ ﻟﺒﺎﺕ...خونه یعنى آرامش وامنیت...ﺧﻮﻧﻪ ﻳﻌﻨﻰ ﻳک ﺍﺳﺘﻜﺎﻥ ﭼﺎﻯ ﮔﺮﻡ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻛﺴﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺘﺸﻮﻥ ﺩﺍﺭﻯ...خونه یعنى فضایى خالى از خشم...ﺧﻮﻧﻪ ﻳﻌﻨﻰ ﻭﻗﺘﻰ ﻭﺍﺭﺩﺵ ﻣﻴﺸﻰ ﻟﺒﺨﻨﺪ بزنى و لبخند ببینى...ﻳک ﺧﻮﻧﻪ ﺧﻮﺏ ﻣﺘﺮﺍﮊﺵ ﺑﺎﻻ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﻭﺳﻌﺖ ﻗﻠﺐ ﺁﺩﻣﺎﺵ ﺯﻳﺎﺩﻩ.
این داستان ماست
این داستان ماست. ما زندگیمان را می سازیم. هر روز می گذرد. گاهی ما کمترین توجهی به آنچه که می سازیم نداریم، و ناگهان در زمانی در اثر اتفاق غیر مترقبه می فهمیم که مجبوریم در همین ساخته ها زندگی کنیم. گرچه اگرچنین تصوری داشته باشیم، تمام سعی خود را برای ایمن کردن شرایط زندگی خود میکنیم ولی افسوس که نمی دانیم که چه زود فرصت ها از دست می روند و گاهی بازسازی آنچه ساخته ایم، ممکن نیست. ما نجار زندگی خود هستیم و روزها، چکشی هستند که بر یک میخ از زندگی ما کوبیده می شود. یک تخته در آن جای می گیرد و یک دیوار برپا می شود.مراقب سلامتی خانه ای که برای زندگی خود می سازیم باشیم.
دو دوست در بیابان همسفر بودند.
«امروز بهترین دوستم مرا سیلی زد»
آنها به راهشان ادامه دادند تا به چشمه ای رسیدند و تصمیم گرفتند حمام کنند.
ناگهان دوست سیلی خورده به حال غرق شدن افتاد. اما دوستش او را نجات داد.
او بر روی سنگ نوشت:
«امروز بهترین دوستم زندگیم را نجات داد»
دوستی که او را سیلی زده و نجات داده بود پرسید: چرا وقتی سیلی ات زدم ،بر روی شن و حالا بر روی سنگ نوشتی ؟ دوستش پاسخ داد :
«وقتی دوستی تو را ناراحت می کند باید آن را بر روی شن بنویسی تا بادهای بخشش آن را پاک کند. ولی وقتی به تو خوبی می کند باید آن را روی سنگ حک کنی تا هیچ بادی آن را پاک نکند.»